تبادل لینک هوشمند
روز 29 اکتبر 1966 را می‌توان روز پایان یافتن ماموریت لوناراربیتر-1 نامید اما این تنها یک پایان نبود بلکه آغازی بشمار می‌رفت برای یافتن محل‌های مناسب جهت فعالیت دو برنامه ارزشمند فضایی ناسا در ماه: کاوشگر بدون سرنشین "سرویور"(surveyor) و سفینه سرنشین‌دار آپولو.
کاوشگر بدون سرنشین لوناراربیتر-1 را می‌توان به عبارتی عکاس دوره گرد ماه نامید زیرا توانست با گردش در مدار ماه واضح‌ترین تصاویر را از سطح این کره به زمین بفرستد. گرچه کاوشگرانی مانند لونا هم قبلا از ماه عکس‌هایی را فرستاده بودند اما هیچ کدام چه به لحاظ کیفی و چه کمی با تصاویر لوناراربیتر قابل مقایسه نبودند.
کاوشگر 385 کیلوگرمی لوناراربیتر-1 در 10 اوت 1966 توسط سازمان فضایی آمریکا ناسا، از مرکز پرتاب‌های فضایی کاناورال با یک موشک از نوع اطلس راهی فضا شد و با دستور مرکز هدایت پرواز راهی مدار ماه گردید. این مدارگرد عکاس، پس از چند اصلاح مسیر سرانجام خود را به هدف رساند با چرخش در مدار ماه، کار ارسال عکس از نزدیک‌ترین همسایه زمین را آغاز کرد.
حاصل کار لوناراربیتر-1، در مجموع ارسال 42 تصویر با کیفیت عالی و 187 تصویر با کیفیت متوسط به زمین بود که مساحتی بیش از پنج میلیون کیلومتر مربع از سطح ماه را شامل می‌شد. اما در میان عکس‌های ارسالی، تصویری که در آن زمان بیش از همه جلب توجه کرد، نخستین تصویر زمین از مدار ماه بود که اگر لوناراربیتر را یک دوربین زمینی ببینیم می‌توان گفت این نخستین عکس سلفی زمین از مدار ماه بشمار می‌رود! این عکس پس از سال‌ها با سامانه‌های جدید رایانه‌ای بازسازی شد و کیفیت بسیار بهتری یافت.
گرچه لونار اربیتر-1 می‌توانست همچنان در مدار ماه بماند اما برای جلوگیری از تداخل کار با سفینه بعدی یعنی لوناراربیتر-2، ناسا ترجیح داد پس از 80 روز فعالیت و 577 بار چرخش در مدار ماه به ماموریت آن خاتمه دهد و ترتیبی دادند که در بخش پنهان ماه سقوط کند.
انتهای پیام
.: Weblog Themes By Pichak :.