تبادل لینک هوشمند
محققان می‌توانند با مطالعه ذرات زیراتمی به محل نگهداری سلاح‌های هسته‌ای پی ببرند و به این ترتیب مخفی نگه‌داشتن اطلاعات مربوط به مواد رادیواکتیو را دشوارتر کنند.
به نقل از ساینس نیوز، تشعشعات رادیواکتیو آرایش الکترون‌ها را در مواد عایقی همچون آجر، چینی و شیشه تغییر می‌دهند، بنابراین با مقایسه موقعیت الکترون‌ها در اتم‌ها در نقاط مختلف دیوارها، پنجره‌ها و کف اتاق‌ها میتوان اطلاعات اولیه و پرداخت‌نشده‌ای از محل ذخیره مواد رادیواکتیو و میزان قدرت این مواد به دست آورد. محققان این مقاله را به تازگی در Health Physics منتشر کرده‌اند.
این روش به شناسایی منبع رادیواکتیویته نیز کمک می‌کند و نشان می‌دهد که یک اتاق حاوی مواد رادیواکتیو غیرقانونی با اهداف علمی، پزشکی یا ساخت سلاح‌های هسته‌ای بوده است یا نه.
روبرت هایس، مهندس هسته‌ای دانشگاه ایالتی کارولینای شمالی در رالی می‌گوید: مواد هسته‌ای مختلف، مخلوطی از اشعه‌های گاما، ایکس و غیره منتشر می‌کنند که مخصوص خودشان است. هر کدام از این تشعشعات تا عمق خاصی از مواد عایق نفوذ می‌کنند، بنابراین با بررسی تغییر توزیع الکترون‌ها در اعماق مختلف یک سطح عایق میتوان دریافت که این سطح در معرض چه نوع تشعشعاتی بوده است.
هایس و همکارانش از دانشگاه ایالتی اوکلاهاما در استیلواتر، این ایده را با دو کپسول حاوی مواد رادیواکتیو کوبالت-60 و سزیم- 137 آزمایش کردند. هر کدام از این کپسول‌ها به اندازه یک باتری قلمی بودند. آنها کپسول‌ها را در بالای دو آجر معمولی قرار دادند. مواد رادیواکتیو در اثر پرتوافشانی در طول شب به داخل آجر نفوذ کردند. محققان سپس تکه‌هایی از آجر را جدا کرده و وضعیت الکترون‌ها را در عمق‌های مختلف بررسی کردند. الگوهای الکترونی که آنها با دقت مشاهده کردند با پیش‌بینی‌های‌شان مطابقت داشت.
میتوان از این روش برای ردیابی محل ذخیره بمب‌های هسته‌ای استفاده کرده و فهمید چه کسی این بمب‌ها را ساخته است. این تکنیک هنوز در اولین مراحل توسعه خود قرار دارد اما توجه محققان را به خود جلب کرده است.
مهندسان دانشگاه استنفورد نخستین دوربین تک لنزی دارای میدان دید بی‌نهایت وسیع را ارائه داده‌اند.
به نقل از دیلی‌میل، آنها مدعی‌اند این فناوری توانایی نظارت کامل روی اطلاعات را به پهپادها و خودروهای خودران خواهد داد و راهبری را برای آنها آسان خواهد کرد.
یک عکس دوبعدی مانند یک روزنه(peephole) است چون بیننده قادر به کنکاش آن جهت کسب اطلاعات درباره عمق، شفافیت یا پراکندگی نور نیست اما با فرو بردن سر در چهارچوب یک پنجره میتوان ویژگی‌هایی مانند شکل، شفافیت و درخشش محیط بیرون را شناسایی کرد و این همان قابلیتی است که دوربین جدید ارائه می‌دهد.
این دوربین همچنین برای ارتقاء دادن تصاویر زاویه نزدیک(close-up) بسیار کارآمد است و این کارآیی برای ربات‌هایی مفید خواهد بود که مجبورند در نواحی کوچکی حرکت کنند.
در حال حاضر رباتها برای کسب اطلاعات مورد نظرشان باید در محیط حرکت کنند یا از چند دوربین استفاده کنند اما فناوری جدید به آنها امکان جمع آوری همان میزان اطلاعات را در یک شات منفرد می‌دهد.
این سامانه ترکیبی از الگوریتم‌ها و ابزارهای نوری است و به ادعای تیم سازنده، کارکرد آن در مقایسه با دوربین‌های کنونی برای دید نزدیک رباتیک و واقعیت افزوده بهتر است. میدان دید بی نهایت وسیع این دوربین ناشی از لنزهای کره‌ای خاصی آن است.
اطلاعات اضافی قابل دسترس توسط این سامانه از عکاسی میدان نوری نشات می‌گیرند که طی آن، دوربین همان تصویری را شکار می‌کند که یک دوربین دو بعدی می‌گیرد اما اطلاعاتی درباره جهت و فاصله نوری را شکار می‌کند که به لنزها برخورد و در نهایت یک تصویر چهاربعدی خلق می‌کند.
تیم علمی معتقد است این دوربین چهار بعدی کاربرد زیادی در واقعیت افزوده خواهد داشت و جزئیات آن را در کنفرانس 2017 CVPR ارائه داد.
محققان دانشگاه کلمبیا موفق به توسعه روشی برای بازگردانی حافظه موش‌های مبتلا به زوال عقل یا دمانس شدند.
به نقل از دیلی‌میل، پیشتر تصور می‌شد که حافظه افراد مبتلا به آلزایمر به طور کامل از بین می‌رود اما در این پژوهش جدید مشخص شد که این بیماری تمام حافظه و خاطرات را از بین نمی‌برد بلکه فقط دسترسی به آنها را مشکل می‌سازد.
مدتها است که تصور می‌شود بیماری آلزایمر، که شایع ترین شکل زوال عقل است، در طول زمان حافظه بیمار را از بین می‌برد.
اما داده‌های جدید نشان می‌دهد که این خاطرات از دست رفته می‌توانند با بیدارسازی مصنوعی فعالیت نورون‌ها مجددا بازگردانی شوند.
آلزایمر یک بیماری پیشرفته مغزی دژنراتیو است که معمولا در افراد میانسال رخ داده و محققان بر این باورند که حافظه و دیگر عملکردهای اساسی را از بین می‌برد.
این بیماری توسط توده‌های پروتئینی به نام بتا آمیلوئید شناخته می‌شود که به سلول‌های مغزی در افراد مبتلا به این بیماری آسیب زده و آنها را تخریب می‌کند.
محققان در این پژوهش دریافتند که با تاباندن لیزر به بخش خاصی از مغز که با ذخیره سازی حافظه مرتبط است، میتوان کاری کرد تا موش‌ها خاطراتی را که قبلا از دست داده بودند را به خاطر بیاورند.
این تیم به بررسی دو گروه از موش‌ها که یکی از آنها سالم و دیگری با شرایطی شبیه آلزایمر در انسان‌ها بودند، پرداختند. آنها نورونهای این موش‌ها را دستکاری ژنتیکی کردند تا در زمان ذخیره سازی حافظه به رنگ زرد در آمده و در زمان بازگردانی حافظه به رنگ قرمز در آیند.
سپس حافظه آنها دوبار آزمایش شد. در ابتدا، محققان موش‌ها را در معرض رایحه لیمو قرار دادند و به آنها شوک الکتریکی دادند. محققان یک هفته بعد نیز موش‌ها را در معرض همان رایحه قرار دادند که این بار موش‌های سالم موفق به یادآوری رایحه شدند اما موش‌های بیمار هیچ نوع واکنشی از خود نشان ندادند.
این نشان می‌دهد که موشهایی که به بیماری مشابه آلزایمر دچار بودند ارتباطی بین بو و شوک را به یاد نمی آورند.
محققان همچنین در طول این آزمایش‌ها، اسکن مغز این موش‌ها را نیز بررسی کرده و دریافتند که "هیپوکامپ" منطقه‌ای از مغز که مسئول ثبت خاطرات است، سیگنال‌هایی را نمایش می‌دهد که نشان دهنده چگونگی عملکرد موش‌ها است.
در این پژوهش مشخص شد موشهایی که به این بیماری مبتلا نبودند، نورونهای قرمز و زرد یکدیگر را همپوشانی می‌کردند، به این معنی که حافظه آنها بر اثر این شوک در همان محلی که ذخیره می‌شود بازیابی شد.
اما در موش‌های مبتلا به بیماری آلزایمر، سلول‌های متفاوتی در هنگام بازیابی به رنگ قرمز در آمدند که این امر نشان می‌دهد که آنها در حال یادآوری خاطرات اشتباهی هستند.
به گفته محققان این پژوهش، این امر می‌تواند توضیح دهد که چرا افراد مبتلا به آلزایمر اغلب خاطرات اشتباه را به یاد می‌آورند.
آزمایش‌های انجام شده بر روی موش‌ها نشان داد که افراد ممکن است سیگنال‌های بازیابی را به سلول‌های اشتباهی مغز ارسال کنند.
پس از دور اول آزمایش، تیم تحقیقاتی از یک تکنیک مهندسی ژنتیک به نام optogenetics استفاده کردند تا حافظه آنها را بازگردانی کنند.
این تکنیک با روشن کردن کابل فیبر نوری آبی در مغز برای تحریک نورونهای ذخیره سازی حافظه انجام شده و باعث می‌شود که موش‌ها دوباره به حالت عادی برگردند.
نتایج این پژوهش نشان داد، خاطراتی که قبلا تصور می‌شد که از بین رفته‌اند، در مغز وجود داشته و قابل بازیابی هستند.
به گفته محققان این پژوهش، این تکنیک به افراد کمک می‌کند تا مواردی مانند صحنه جرم یا خاطرات کودکی را مجددا به یاد آورند.
جمهوری اسلامی ایران از همان روزهای پس از پیروزی انقلاب در تمامی سطوح کار برای پیشرفت که تا آن زمان بر زمین مانده بود را شروع کرد که یکی از این ابعاد پیشرفت در زمینه نظامی و ساخت تجهیزات دفاعی بود.
ایران با وجود این که از آغاز تا امروز با مسائلی چون «جنگ تحمیلی» و «تحریم» رو به رو بود اما جوانان متعد آن هیچگاه دست از تلاش برنداشتند و کشور را هر روز در مسیر پیشرفت حرکت دادند که نتیجه آن تولید تجهیزات هوایی، دریایی و زمینی شده که به اذعان برترین کارشناسان امور نظامی به کابوسی برای دشمنان بدل شده است.
هوافضای سپاه پاسداران کابوس دشمنان
آغاز به کار واحد «هوافضای سپاه» از روزهای آغازین «جنگ تحملی» بود و به جرئت میتوان گفت که از همان روزها با سرعت خیره‌کننده‌ای در زمینه موشکی به توانمندی بالایی رسیدند. این یگان از همان زمان تا امروز به بالاترین سطح دانش موشکی دست یافت که نتیجه آن تولید موشک‌هایی چون «سجیل»؛ «قیام» و «قدر» شد.
خانواده موشکی تماما ایرانی شهاب که برد 350 تا یکهزار و 950 کیلومتر و سرعتی بالغ بر 5 هزار و 500 کیلومتر و توان حمل کلاهک تا 1 هزار و 200 کیلوگرم را دارد.
خانواده موشکی فاتح 110 ایران برد 200 تا 300 کیلومتر و سرعتی بالغ 3.5 ماخ دارد.
موشک نازعات ساخت ایران با برد 150 کیلومتر حامل سرجنگی بیش از 100 کیلوگرم است.
خانواده موشک قدر ایران با برد 1 هزار و 900 کیلومتر توان حمل کلاهک 650 کیلوگرمی را دارد.
موشک تماما ایرانی سجیل با برد 2 هزار کیلومتر و سرعت 13 ماخ توان حمل کلاهک 1 هزار کیلوگرمی را دارد.
موشک عماد ساخت ایران که برد 2 هزار کیلومتر
موشک ایرانی قیام با برد 800 کیلومتر وتوان حمل کلاهک 746 کیلوگرمی را دارد.
اما این پایان کار یگان هوافضا نبود و آنها به سراغ دانش ساخت پهپادها نیز رفتند؛ در ابتدا با روش مهندسی معکوس چند پهپاد را تولید کردند اما رفته رفته دانش ساخت آن را بومی سازی کردند به گونه‌ای که امروز ایران جزء سه قدرت برتر در این حوزه است. در حال حاضر نیروی «هوافضای سپاه پاسداران انقلاب اسلامی ایران» توان تولید انواع پهپادهای پیشرفته را دارد و نمونه‌هایی را چون «شاهد 129» و «سیمرغ» را تولید کرده است.
پهپاد تماما ایرانی سیمرغ با برد نامعلوم و پنهانکار و با سقف پروازی 18 کیلومتر
پهپاد صاعقه ایرانی با برد نامعلوم و پنهانکار و با سقف پروازی 18 کیلومتر
پهپاد چند منظوره شاهد 129 ساخت ایران با برد 1 هزار و 700 کیلومتر و با سقف پروازی بیش از 7 کیلومتر
پهپاد هجومی ساخت ایران کرار 4 با برد 25 کیلومتر و با سقف پروازی بین 7 و نیم تا 12 کیلومتر
پهپاد چند منظوره ایرانی مهاجر 6 با برد و سقف پروازی نامعلوم
ناوشکن‌هایی چون کوه ضامن امنیت ایران در آبهای بینالمللی
«نیروی دریایی راهبردی ارتش جمهوری اسلامی ایران» همواره پس از پیروزی انقلاب در سال 1357 یکی از بازوهای قدرتمند جمهوری اسلامی ایران بوده چرا که ماموریتهای این یگان علاوه در آبهای سرزمینی در مناطقی است که تمامی کشورها در آن حضور دارند یعنی آبهای آزاد پس همانگونه که امیر دریادار حبیب الله سیاری فرمانده این نیرو پیشتر گفته بود «هر رفتاری که از ما در این منطقه بروز پیدا کند مورد توجه دنیا قرار می‌گیرد» این حضور نیاز به تجهیزات دارد. «نیروی دریایی» نیز این را درک و درصدد رفع احتیاجات خود برآمد که نتیجه آن تولید انواع ناوشکنها از جمله «جماران» و «دماوند» شد، اما این پایان کار نبود امروز هم این نیرو ساخت شناورهای مدرن را در دستور کار دارد.
ناوشکن تماما ایرانی جماران با سرعت بیش از 50 کیلومتر بر ساعت و برد 5 هزار و 500 کیلومتر
ناوشکن الوند ایران که سرعتی بالغ بر 31 تا 72 کیلومتر بر ساعت و برد تا 9 هزار کیلومتر دارد.
ناوشکن البرز ساخت ایران که دارای سرعت 72 کیلومتر بر ساعت است.
ناوشکن سبلان ایرانی که سرعتی بالغ بر 31 تا 72 کیلومتر بر ساعت و برد تا 9 هزار کیلومتر دارد.
ناوشکن دماوند ساخت ایران که سرعت 56 کیلومتر بر ساعت و پیشرفته‌ترین سیستم‌های دفاعی و راداری را دارا است.
ناوشکن تماما ایرانی سهند که سرعت 63 کیلومتری دارد و قادر به حمل پیشرفته‌ترین سیستم‌های دفاعی و راداری است.
ناوشکن بایندر ایران با سرعت 37 کیلومتر بر ساعت بردی بین 4 هزار و 500 تا 5 هزار و 500 کیلومتر دارد.
ناوشکن ساخت ایران نقدی
شناورهای تندرو سپاه کابوس هر متجاوز به آبهای سرزمینی ایران
پس از «نیروی دریایی ارتش» این بار نوبت به «سپاه» رسید تا با تشکیل «نیروی دریایی» در سال 1364 خواب را از چشمان دشمنان برباید. این نیرو جهت کمک برای تامین امنیت آبهای سرزمینی ایران تشکیل شد اما مانند سایر یگانهای نیروهای مسلح کشور بیکار نماند و کار تولید شناورهای تندرو را در دستور کار خود قرار داد که نتیجه آن ساخت شناورهایی چون «عاشورا» و «آذرخش» شد. روند پیشرفت تکنولوژی این نیرو را بر آن داشت تا آینده‌نگری را سرلوحه کار خود قرار دهد و به سمت تولید شناورهای پیشرفته‌تر برود که نتیجه آن ساخت شناور تندرو برد بلند «شهید ناظری» شد و همچنان این راه ادامه دارد.
شناور تندروی ایرانی آذرخش که برد عملیاتی 500 کیلومتری دارد و با سرعت 93 کیلومتر بر ساعت می‌تواند در زمان کمتر از 6 ساعت 30 درصد ساحل خلیج فارس را به گشت‌زنی بپردازد.
شناور فوق پیشرفته ذوالفقار ایرانی با سرعت 95 کیلومتر بر ساعت و برد 600 کیلومتری کابوس ناوهای متخصام در خلیج فارس
شناور تندرو ایرانی عاشورا
شناور بردبلند تندر ایران با بیشینه سرعت 65 کیلومتر بر ساعت و برد تا 1 هزار و 480 کیلومتر
شناور تندور ساخت ایران با نام سراج که سرعت 130 کیلومتر بر ساعت که ایران برنامه ارتقای آن تا 180 را دارد.
شناور بردبلند و پیشرفته شهید ناظری ایران با بیشینه سرعت نامعلوم و برد 10 هزار کیلومتر
نیروی هوایی ضامن آسمان امن ایران
اما به سراغ یکی دیگر از نیروهای ایرانی می‌رویم؛ نیروی که به تعبیر امام راحل (ره) نیروی الهی و به تعبیر مقام معظم معظم رهبری خطشکن است؛ این نیرو همان «نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران» یا به تعبیر بهتر دست بلند ایران است. «نیروی هوایی» از روز نخست تجاوز عراق به ایران محکم ایستاد و در همان ساعت اولیه جنگ تحمیلی با پاسخ کوبنده خود نشان داد تا پای جان حافظ انقلاب اسلامی ایران خواهد بود. این وفاداری تا امروز ادامه دارد به نحوی که این نیروی الهی خطشکن خطوط تحریم‌ها را شکست و بدون نیاز به کمک کشور خارجی کار تولید پرندههای تماما ایرانی را به سرانجام رساند.
پنهانکار تماما ایرانی قاهر 313 با بیشنیه سرعت نامعلوم و سقف پروازی 16 هزار متر
هواپیمای رادارگریز شفق ساخت ایران با بیشینه سرعت بیش از 737 کیلومتر در ساعت و سقف پروازی 16 هزار متر
خانواده هواپیمای صاعقه با بیشینه سرعت بیش از 2 ماخ و سقف پروازی بیش از 16 هزار متر
جنگنده آذرخش با بیشینه سرعت حدود 1 هزار و 700 کیلومتر در ساعت
قدرت بزرگ زمینی ایران با تولید تانکهای بومی
«نیروی زمینی» نیز یکی دیگر از یگانهای نیروهای مسلح ایران است که هم در «سپاه»و هم در «ارتش»وجود دارد. این نیرو که بازوی پرقدرتایران در کنترل مرزها است با توجه به نیازهای موجود خود کار ارتقای تانکهای خود را در دستور کار قرار داد اما این پایان ماجرا نبود و این یگان با همکاری «وزارت دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح» کار تولید تانکهای پیشرفته را آغاز کرد که نتیجه آن تولید تانک پیشرفته «کرار» شد. در کنار این نیز هوانیروز نیروی زمینی کار تولید بالگردها را انجام داد که منجر به تولید بالگردهایی چون «طوفان» و «شاهد 285» شد.
تانک ایرانی ذوالفقار با برد 450 کیلومتر و سرعت 70 کیلومتر بر ساعت
تانک تماما ایرانی کرار با برد نامشخص و سرعت 70 کیلومتر بر ساعت
بالگردهای طوفان 1 و 2
بالگرد شاهد 285
بالگرد صبا
ساخت چنین تجهیزاتی نشان از سرعت بالای پیشرفت در کشور دارد و بیشک در آینده نه چندان دور باید منتظر ارتقای توان دفاعی ایران بیشتر از گذشته باشیم.
این راه ادامه دارد...
شفق قطبی، کانادا
شفق‌های قطبی که به نام نورهای شمال یا نورهای قطبی نیز شناخته می‌شوند و در اثر برخورد ذرات باردار خورشیدی با اتمسفر زمین تشکیل می‌شوند از شگفت‌انگیزترین پدیده‌های طبیعی هستند که هر ساله گردشگران بسیاری از اقصی نقاط جهان برای تماشای این شفق‌های قطبی به شهرهای شمالی کانادا که بهترین مکان برای دیدن این پدیده است سفر می‌کنند.
البته گاهی در مناطق بسیار جنوبی مثل «سنت لوئیس» (st.louis) در ایالت میسوری آمریکا هم ممکن است این پدیده قابل رؤیت باشد ولی هرچه به سمت نواحی شمالی [به خصوص شهرهای شمالی کانادا مثل شهر «وایت هورس» (White horse)] حرکت کنید بهتر می‌توانید شاهد این پدیده زیبا باشید.
تپه‌های coyote – آمریکا
تپه‌های coyote جاذبه های سنگی هستند که ظاهری مواج دارد و به همین دلیل هم در دنیا بی‌نظیر هستند. این تپه‌ها در منطقه طبیعی و حفاظت شده Paria canyon-vermilion در مرز ایالت‌های آریزونا و یوتا [شمال آریزونا و جنوب یوتا] واقع شده‌اند. برای بازدید از این منطقه نیاز به تهیه (مجوز BLM) (مجوز ورود از طرف سازمان ناظر به حفاظت طبیعی منطقه Paria Canyon-Vermilion) خواهید داشت.
کیلاویا، آمریکا
«کیلاویا» (Kilauea) در جزیره بزرگ هاوایی کوه آتشفشان فعال در منطقه است که گدازه‌های آتشفشانی آن به اقیانوس آرام می‌ریزد.
آبشارهای ایگواسو- آرژانتین، برزیل
آبشارهای «ایگواسو» یا «ایگوازو» (IGUAZU) در مرز آرژانتین و برزیل واقع شده‌اند و با ۲۷۵ آبشار از آبشار مشهور نیاگارا در آمریکای شمالی بسیار بزرگ‌تر و با عظمت‌تر هستند.
رشته کوه‌های آلاسکا- آمریکا
ایالت آلاسکا آمریکا محل مرتفع‌ترین رشته کوه‌های آمریکا است که با یخچال‌های طبیعی عظیم و یخ رودهای فراوان مناظر طبیعی شگفت‌انگیزی را پدید آورده‌اند. یخچال طبیعی Tokositna و قله مرتفع «دنالی» ( Denali) از معروف‌ترین قسمت‌های این رشته کوه‌ها به شمار می‌آیند.
دره بزرگ- آمریکا
«دره بزرگ» (Grand canyon) با حدود ۴۴۵ کیلومتر طول و وسعتی حدود ۲۹ کیلومتر و دره‌هایی به عمق بیش از ۱/۵ کیلومتر در آمریکا یکی دیگر از زیباترین و منحصر به فردترین پدیده‌های طبیعی در جهان است.
دشت تورس دل- شیلی
دشت «تورس دل» (Torres Del) در شیلی یکی از زیباترین مناظر طبیعی در آمریکای جنوبی را دارد. این دشت در پارک ملی تورس دل واقع شده است.
آبشار آثیراپیلی- هند
آبشار «آثیراپیلی» (Athirappilly) در شهر کرالا هند با ارتفاعی حدود ۲۵ متر به نیاگارای هند شناخته می‌شود و یکی از دیدنی‌های این کشور به شمار می‌آید.
اولورو- استرالیا
صخره سنگی «اولورو» (uluru) که به نام صخره «آیرز» (Ayers) نیز شناخته می‌شود و ارتفاعی حدود ۳۴۸ متر دارد در دشت‌های نواحی شمالی استرالیا قرار دارد. بسیاری از متخصصین زمین‌شناسی اولورو را نمونه‌ای از پدیده تک صخره می‌دانند. این پدیده بیشتر در زمین‌های خشک و گرم در اثر فرسایش خاک و مقاومت جنس بخشی از زمین در برابر این فرسایش ایجاد می‌شود که حاصل آن به وجود آمدن نسبتا سریع یک صخره سنگی بزرگ است.
آبفشان استروکور- ایسلند
اگر کمی به سمت شرق از شهر «ریکیاویک» (Rekja vik) که پایتخت و بزرگترین شهر ایسلند است حرکت کنید به آبفشان‌های «استروکور» (Strokkur) خواهید رسید و تقریباً هر ۵ دقیقه می‌توانید شاهد این پدیده منحصر به فرد باشید.
دره مرگ- آمریکا
بخشی از بیابان موهاوی که به دره مرگ شهرت دارد گرم‌ترین و خشک‌ترین قسمت آمریکای شمالی نیز است، با این حال مناظر طبیعی این بیابان بسیار زیبا و منحصر به فرد است.
جزیره سوکوترا- یمن
در جزیره «سوکوترا» (Socotra) واقع در اقیانوس هند که در اصل این جزیره متعلق به کشور یمن است گیاهی به نام درخت خون اژدها وجود دارد که بومی این منطقه است و در هیچ کجای دیگر نمی‌توانید این گیاه را ببینید. در این جزیره درختچه‌های خون اژدها پوشش گیاهی غالب هستند و ظاهر خاص آنها بسیار قابل توجه است.
کوه تاراناکی – نیوزیلند
کوه «تاراناکی» (Taranaki) که در منطقه‌ای به همین نام واقع شده، در ساحل غربی جزیره شمالی نیوزیلند قرار دارد و در واقع یک کوه آتشفشان است که ارتفاعی در حدود ۲۵۱۸ متر دارد. آخرین فعالیت این کوه آتشفشانی در اواسط قرن ۱۹ بوده است.
سرفیس پرو ۲۰۱۷ در حقیقت جانشینی برای سرفیس پرو ۴ است که پس از وقفه‌ای طولانی، با ظاهری مشابه نسل قبل، اما با سخت‌افزاری قدرتمندتر روانه‌ی بازارهای جهانی شد.
مایکروسافت به‌طرز انکارناپذیری با نسخه‌ی ابتدایی سرفیس پرو که در ۱۸ ژوئن سال ۲۰۱۲ و تحت عنوان «سرفیس برای ویندوز ۸ پرو» به جهانیان معرفی شد، دسته‌‌ی جدیدی در بین محصولات سخت‌افزاری حوزه‌ی کامپیوترهای شخصی ایجاد کرد؛ دسته‌ای که امروزه بهطور معمول از آن با عنوان تبلت هیبریدی ۲ به یک یاد می‌شود. اما تبلتی که زمانی قدرتمند و در عین‌حال سنگین، زمخت و تا حدودی غیرجذاب بود، در گذر سال‌ها به محصولی باریک، ظریف، سبک و قدرتمندتر بدل شد.
مایکروسافت در حقیقت با سرفیس پرو به جمع سازندگان کامپیوترهای شخصی پیوست. ردموندی‌ها از آن زمان تاکنون در حال بهبود و ارتقاء محصولات خانواده‌ی سری سرفیس هستند؛ این در حالی است که شرکای تجاری مایکروسافت نیز با هدف رقابت با این کمپانی، به‌سرعت وارد بازار محصولات ۲ در یک شدند. بازار کامپیوترهای شخصی از سیر نزول و وضعیت روبه‌زوالی که در سال‌های گذشته به آن دچار شده بود، فاصله گرفته است و بهطور حتم محصولات هیبریدی، نقشی کلیدی در اوج‌گیری مجدد آن دارند.
با وجود تأثیری که مایکروسافت با عرضه‌ی نسخه‌ی ابتدایی سرفیس پرو بر بازار PC داشت؛ اما در حقیقت با عرضه‌ی سرفیس پرو ۳ بود که در نهایت ردموندی‌ها را به مهره‌ای کلیدی در بازی سخت‌افزار بدل کرد. محصول یادشده نخستین سرفیس پرویی بود که ضخامت و وزن معقولی داشت و نسبت ۳:۲ نمایشگر آن، یک نوآوری محسوب می‌شد؛ چرا که تا آن زمان، تمام محصولات ۲ در یک ویندوزی عموما از نمایشگرهایی با نسبت تصویر ۱۶:۹ یا ۱۶:۱۰ بهره می‌بردند.
مایکروسافت در اکتبر سال ۲۰۱۵ نسخه‌ی به‌روزشده‌ای از خانواده‌ی محصولات سرفیس پرو را با نام سرفیس پرو ۴ روانه‌ی بازار کرد. با وجود آنکه ابعاد کلی و ظاهر سرفیس پرو ۴ تفاوت چندانی با برادرش نداشت؛ اما نمایشگر آن با تراکم ۲۶۷ پیکسل‌براینچ و دقت فوق‌العاده بالا در تولید رنگ‌ها، قدمی روبه‌جلو محسوب می‌شد. علاوه‌بر موارد یادشده، کیبورد سرفیس پرو ۴ نیز تغییرات زیادی را تجربه کرده بود؛ به‌طوری که قالب جزیره‌ای کلیدها و ترک‌پد بزرگ‌تر کیبورد بر کارایی آن می‌افزود.
اکنون پس از گذشت حدود ۱۸ ماه از عرضه‌ی سرفیس پرو ۴، مایکروسافت جانشین این تبلت قدرتمند را وارد بازارهای جهانی کرده است؛ اما برخلاف انتظار ما، ردموندی‌ها نسل پنجم از تبلت‌های هیبریدی خود را سرفیس پرو ۵ نام‌گذاری نکرده و با کنار گذاشتن سیستم نام‌گذاری مبتنی بر عدد، محصول جدید خود را با نام Surface Pro روانه‌ی بازار کرده‌اند.
صرف‌نظر از سیستم نام‌گذاری جدید، آنچه اهمیت دارد، تغییرات سخت‌افزاری سرفیس پروی جدید است. با وجود آنکه در نگاه اول ممکن است سرفیس پرو ۲۰۱۷ نسبت به نسل قبل خود ارتقایی جزئی به‌نظر برسد؛ اما طبق ادعای مایکروسافت، بهره‌گیری سرفیس پروی جدید از حدود ۸۰۰ قطعه‌ی سفارشی‌سازی‌شده، بهبود قابل توجهی در عملکرد این محصول بالارده در بخش‌های مختلف به همراه داشته است. اما عملکرد سرفیس پرو ۲۰۱۷ در دنیای واقعی چگونه است؟ برای یافتن پاسخ این سوال و سوالات مشابه در ادامه با بررسی سرفیس پروی جدید همراه زومیت باشید.
تبلت هیبریدی سرفیس پروی جدید مایکروسافت توسط شرکت امتداد پارسه برای بررسی در اختیار زومیت قرار گرفته است.
* متاسفانه کیبورد Type Cover و نسل جدید قلم‌های سرفیس پن را برای بررسی در اختیار نداشتیم، بنابراین نمی‌توانیم در مورد عملکرد آنها اظهار نظر کنیم.
مشخصات فنی سرفیس پرو جدید مایکروسافت
| مشخصات / تبلت | سرفیس پرو ۲۰۱۷ | سرفیس پرو ۴ |
| صفحه‌ی نمایش | نمایشگر ۱۲.۳ اینچ پیکسل سنس قابلیت دریافت ۱۰ لمس به‌صورت هم‌زمان |
نمایشگر ۱۲.۳ اینچ پیکسل سنس قابلیت دریافت ۱۰ لمس به‌صورت هم‌زمان |
| رزولوشن | ۲۷۳۶×۱۸۲۴ پیکسل تراکم ۲۶۷ پیکسل بر اینچ نسبت تصویر ۳:۲ |
۲۷۳۶×۱۸۲۴ پیکسل تراکم ۲۶۷ پیکسل بر اینچ نسبت تصویر ۳:۲ |
| سیستم عامل | ویندوز 10 | ویندوز 10 |
| پردازنده | Intel Core m3 7Y30 نسل ۷ Intel Core i5-7300U نسل ۷ Intel Core i7-7660U نسل ۷ |
Intel Core m3 6Y30 نسل ۶ Intel Core i5 6300U نسل ۶ Intel Core i7 6650U نسل ۶ |
| فضای ذخیره‌سازی | 128GB, 256GB یا SSD 512GB | 128GB, 256GB یا SSD 512GB |
| حافظه‌ی رم | 4GB, 8GB یا RAM 16GB 1866Mhz LPDDR3 |
4GB, 8GB یا RAM 16GB 1866Mhz LPDDR3 |
| گرافیک | Core m3 and Core i5: Intel HD graphics 620 Core i7: Intel Iris Plus Graphics 640 |
Core m3: Intel HD Graphics 515 Core i5: Intel HD graphics 520 Core i7: Intel Iris Graphics 540 |
| دوربین پشت | ۸ مگاپیکسل فوکوس اتوماتیک فیلم‌برداری فول اچ‌دی |
۸ مگاپیکسل فوکوس اتوماتیک فیلم‌برداری فول اچ‌دی |
| دوربین جلو | ۵ مگاپیکسل ضبط ویدئوی فول‌اچ‌دی تشخیص چهره به وسیله‌ی Windows Hello |
۵ مگاپیکسل ضبط ویدئوی فول‌اچ‌دی تشخیص چهره به وسیله‌ی Windows Hello |
| اسپیکر | اسپیکرهای استریو به همراه Dolby Audio Premium | اسپیکرهای استریو |
| پورت‌ها | یک عدد پورت USB 3.0 سایز کامل مینی‌دیسپلی پورت جک ۳.۵ میلی‌متری هدفون Surface Connect درگاه کارت microSDXC |
یک عدد پورت USB 3.0 سایز کامل مینی‌دیسپلی پورت جک ۳.۵ میلی‌متری هدفون Surface Connect درگاه کارت microSDXC |
| سنسورها | سنسور نور محیط شتاب‌سنج ژیروسکوپ |
سنسور نور محیط شتاب‌سنج ژیروسکوپ |
| شبکه | Wi-Fi: IEEE 802.11 a/b/g/n/ac compatible LTE Bluetooth Wireless 4.1 technology |
Wi-Fi: IEEE 802.11 a/b/g/n/ac compatible Bluetooth Wireless 4.0 technology |
| امنیت | چیپ TPM برای مصارف اینترپرایز | چیپ TPM برای مصارف اینترپرایز |
| قلم | Surface Pen | Surface Pen |
| وزن | ۷۶۸ تا ۷۸۴ گرم | ۷۶۸ تا ۷۸۴ گرم |
| ابعاد (میلی‌متر) | ۸.۵ × ۲۰۱ × ۲۹۲ | ۸.۵ × ۲۰۱ × ۲۹۲ |
طراحی
سرفیس پرو ۳ انقلابی در زمینه‌ی طراحی محصولات خانواده‌ی سرفیس پرو به‌وجود آورد. مایکروسافت با این دستگاه نسبت تصویر ۳:۲ را به خانواده‌ی تبلت‌های هیبریدی خود اضافه کرد و این نسبت تصویر اکنون به‌نوعی به امضای دستگاه‌های سرفیس بدل شده است، علاوه‌بر این، سرفیس پرو ۳ نسبت به نسل قبل خود باریک‌تر شده و از وزن آن کاسته شده بود.
خانواده‌ی سرفیس پرو با عرضه‌ی نسل سوم آنها، به بلوغی در طراحی رسیدند؛ به‌طوری که ردموندی‌ها سرفیس پرو ۴ را با طراحی مشابه سرفیس پرو ۳ و تفاوت‌هایی جزئی، نظیر کاهش ضخامت دستگاه و حاشیه‌های نمایشگر و وزن کمتر روانه‌ی بازار کردند. مایکروسافت در طراحی سرفیس پرو ۲۰۱۷ نیز به فلسفه‌ی «تکامل به‌جای تحول» وفادار مانده و صرفا به اعمال تغییرات جزئی بسنده کرده است.
ردموندی‌ها در نسل جدید از خانواده‌ی سرفیس پرو، کمی از خطوط شکسته و زاویه‌ای فاصله گرفته و به لبه‌های دستگاه انحنا داده است؛ اما ظاهر دستگاه تغییر بنیادینی به خود ندیده است. لبه‌های منحنی سرفیس پروی جدید باعث می‌شود تا در دست گرفتن آن بیش از پیش لذت‌بخش باشد.
سرفیس پرو ۲۰۱۷ از همان ظاهر آشنای خانواده‌ی سرفیس پرو بهره می‌برد؛ لبه‌ی بالایی دستگاه شامل نواری پلاستیکی برای آنتن‌دهی بهتر وای‌فای است، این نوار پلاستیکی از کلیدهای پاور و کنترل حجم صدا نیز میزبانی می‌کند. جک ۳.۵ میلی‌متری هدفون در همان مکان نامتعارف خود در لبه‌ی سمت چپ و بالای دستگاه جای گرفته است و کلیه‌ی پورت‌های دستگاه شامل پورت مینی‌دیسپلی و یک پورت USB 3.0 و پورت Surface Connect در لبه‌ی سمت راست تبلت قرار گرفته‌اند. پورت اتصال کیبورد نیز در لبه‌ی پایینی سرفیس پرو قرار دارد. مایکروسافت درگاهی را نیز برای ارتقاء حافظه‌ی داخلی از طریق کارت حافظه‌ی میکرو اس‌دی در نظر گرفته است.
بهطور حتم یکی از معدود ایراداتی که میتوان به سرفیس پرو ۲۰۱۷ گرفت، بهره نبردن آن از پورت USB نوع C است. مایکروسافت مدعی است که USB نوع C پورتی با آپشن‌های بسیار، مانند پشتیبانی از نمایشگر، سطوح بالاتر توان و تاندربولت ۳ محسوب می‌شود و این مسئله می‌تواند باعث سردرگم‌‌شدن کاربر می‌شود، همچنین این موضوع مطرح است که هنوز هم بسیاری از دستگاه‌های کنونی از پورت‌های USB نوع A استفاده می‌کنند. با این حال مایکروسافت می‌توانست در کنار پورت USB-A، یک پورت USB-C با پشتیبانی از تمام موارد یادشده در نظر بگیرد.
یکی دیگر از بخشهایی که مایکروسافت در آن پیشرو محسوب می‌شود، طراحی پایه برای تبلت‌های هیبریدی سرفیس، موسوم به کیک‌استند است. از زمان عرضه‌ی نسخه‌ی ابتدایی سرفیس پرو تاکنون، کیک‌استند همواره یکی از قابلیت‌های کلیدی آنها محسوب می‌شده است، این موضوع در مورد سرفیس پرو ۲۰۱۷ نیز صدق می‌کند؛ چرا که مایکروسافت باز هم عملکرد آن را بهبود داده است.
کیک‌استند جدید اکنون نرم‌تر از گذشته حرکت می‌کند و در عین حال مستحکم‌تر است؛ اما مهم‌ترین تغییر در پایه‌ی سرفیس پرو، پشتیبانی آن از زوایای بازتر است؛ کیک‌استند جدید اکنون به‌جای ۱۵۰ درجه (در سرفیس پرو ۴) تا ۱۶۵ درجه باز می‌شود و این موضوع باعث می‌شود تا استفاده از آن در کاربرد‌هایی مانند یادداشت‌برداری و طراحی ساده‌تر از گذشته باشد.
صفحه نمایش
مایکروسافت همواره بیش از هر سازنده‌ی کامپیوترهای شخصی دیگری روی کیفیت نمایشگر محصولات خود دقت داشته است. ردموندی‌ها طی چند سال گذشته، بهترین نمایشگرها را در محصولات خود به‌کار برده‌اند. سرفیس پرو ۴ در نوع خود از بهترین صفحه‌نمایش موجود بهره می‌بُرد؛ بنابراین منطقی است که اگر مایکروسافت بدون اعمال تغییر از آن در نسل بعدی تبلت‌های هیبریدی خود استفاده کند.
سرفیس پرو ۲۰۱۷ از همان پنل ۱۲.۳ اینچی پیکسل‌سنس به‌کاررفته در سرفیس پرو ۴ با رزولوشون ۱۸۲۴ × ۲۷۳۶ پیکسل بهره می‌برد. رزولوشن یادشده، تراکم پیکسلی ۲۶۷ پیکسل بر اینچ را در پنلی با نسبت تصویر ۳:۲ به‌ارمغان می‌آورد. اما مایکروسافت تغییری جزئی در نمایشگر سرفیس پرو ۲۰۱۷ نسبت به گذشته به‌وجود آورده است؛ این تبلت اکنون در کنار پروفایل رنگ استاندارد sRGB از یک حالت جدید موسوم به Enhanced sRGB نیز بهره می‌برد. در حالت بهبودیافته، رنگ‌ها کمی زنده‌تر به‌نظر می‌رسند، اما در حالت عادی، تصاویر کمی رنگ‌‌رفته هستند.
طبق ادعای مایکروسافت، حالت Enhanced sRGB، پروفایلی در داخل فضای رنگی sRGB محسوب می‌شود که در آن تُن‌های میانی رنگ‌ها تا حد امکان به طیف رنگی P3-D65 نزدیک می‌شود، در حالی که رنگ پوست در تصاویر بدون تغییر باقی می‌ماند، ضمن آنکه کنتراست کلی تصاویر نیز بهبود پیدا می‌کند. میزان حداکثر روشنایی صفحه‌نمایش سرفیس پرو ۲۰۱۷ به عدد فوق‌العاده‌ی ۴۵۰ نیت می‌رسد؛ بنابراین کار با آن زیر نور مستقیم خورشید نیز به‌سادگی امکان‌پذیر است. برای آن دسته از افرادی که علاقه‌مند به استفاده از تبلت در اتاق تاریک هستند، سرفیس پرو با حداقل روشنایی ۴ نیت، گزینه‌‌ی مناسبی محسوب می‌شود.
در کل نمایشگر سرفیس پرو جدید با نسبت تصویر عالی و کیفیت بسیار خوب آن، باعث می‌شود تا زمان استفاده از این دستگاه هیبریدی نهایت لذت را ببرید و هر زمان که نیاز داشتید از طریق قلم روی آن یادداشت برداری یا طراحی کنید.
اسپیکر
اسپیکرهای سرفیس پرو ۲۰۱۷ نیز جزو بخشهایی از این محصول محسوب می‌شوند که تغییرات گسترده‌ای را تجربه نکرده‌اند؛ اما مایکروسافت اکنون از استاندارد Dolby Audio Premium در نسل جدید تبلت هیبریدی خود بهره می‌برد و به‌لطف آن افکت‌‌های صوتی مختلفی را در اختیار کاربر قرار می‌دهد. با وجود آنکه بلندی صدای اسپیکرهای سرفیس پروی جدید چندان زیاد نیست؛ اما صدای خروجی بسیار شفاف است و نویز بسیار پایینی دارد.
مایکروسافت به‌خوبی اسپیکرهای سرفیس پرو را در دو حاشیه‌ی کناری نمایشگر و در نزدیکی فریم فلزی تبلت پنهان کرده است؛ به‌طوری که تشخیص‌دادن آنها چندان راحت نیست. علاوه‌بر مورد یادشده، روبه‌جلو بودن اسپیکرها نیز تأثیر مثبتی بر فراگیری و رسایی صدا دارد. بهطور حتم اسپیکرهای این تبلت هیبریدی نمی‌توانند جایگزینی برای هدفون باشند؛ اما عملکرد آنها برای کامپیوتری در این ابعاد بسیار خوب ارزیابی می‌شود.
دوربین
مایکروسافت همانند گذشته از یک سنسور ۸ مگاپیکسلی در سرفیس پرو ۲۰۱۷ استفاده کرده است. بهطور حتم نمی‌توان کیفیت تصاویر ثبت‌شده توسط این دوربین را با پرچم‌داران دنیای گوشی‌های هوشمند مقایسه کرد؛ اما با وجود آنکه تبلت‌ها ابزار مناسبی برای عکاسی به‌شمار نمی‌روند، عملکرد سرفیس پرو در این زمینه قطعا شما را راضی خواهد کرد.
سرفیس پرو ۲۰۱۷ از یک دوربین سلفی ۵ مگاپیکسلی بهره می‌برد تا علاوه بر ضبط ویدیو‌هایی با رزولوشن 1080p، قادر به ثبت عکس‌های مناسبی نیز باشید. عملکرد دوربین سلفی سرفیس پرو ۴ همانند دوربین اصلی آن، خوب و راضی‌کننده است و برای مکالمات ویدیویی کاملا پاسخگوی نیاز شما خواهد بود. اما مهم‌ترین مورد، پشتیبانی دوربین جلو از ویندوز هِلو و سرعت بسیار بالای آن به لطف بهره‌گیری سرفیس پرو از یک سنسور ثانویه است.
نرم‌افزار
اگرچه تاریخچه‌ی تبلت‌های ویندوزی به سال ۲۰۰۲ و عرضه‌ی دستگاه‌هایی موسوم به Tablet PC با سیستمعامل بهینه‌شده‌ی ایکس‌پی بازمی‌گردد؛ اما بدون تردید میتوان نخستین تلاش جدی مایکروسافت برای ورود به عرصه‌ی تبلت‌ها را معرفی نسخه‌ی ابتدایی سرفیس پرو در سال ۲۰۱۳ با سیستمعامل ویندوز ۸ دانست.
با وجود مانور زیاد ردموندی‌ها و تلاش آنها برای نشان دادن راحتی کار با سیستمعامل ۸ در محیط لمسی، عواملی مانند دوگانگی محیط این سیستمعامل، لزوم جابه‌جایی متعدد از فضای مدرن استارت و فضای سنتی دسکتاپ، نبود امکان بوت مستقیم سیستمعامل به محیط دسکتاپ و غنی نبودن فروشگاه اپلیکیشن ویندوز، همگی دست‌به‌دست هم دادند تا کاربران، اقبال چندانی به ویندوز ۸ نداشته باشند.
استقبال کم کاربران از ویندوز، مایکروسافت را بر آن داشت تا به‌روزرسانی ویندوز ۸.۱ را با قابلیت‌هایی همچون امکان اجرای اپلیکیشن‌های مدرن در محیط دسکتاپ، تجربه‌ی مالتی‌تسکینگ بهتر در محیط مدرن ویندوز و ادغام هرچه بهتر وان‌درایو (اسکای‌درایو سابق) در اختیار کاربران قرار دهد.
مایکروسافت در ادامه‌ی تلاش خود برای هرچه کم‌رنگ‌تر کردن مرز بین محیط دسکتاپ و محیط لمسی، سیستمعامل موفق ویندوز ۱۰ را در جولای ۲۰۱۵ در اختیار عموم قرار داد. این سیستمعامل به‌دلیل تصمیم مایکروسافت مبنی بر فراهم کردن رابط کاربری دسکتاپ‌محور، جایگزینی اینترنت‌اکسپلورر با مرورگر اج و ارائه‌ی دستیار صوتی کورتانا به‌همراه آن، مورد استقبال منتقدان قرار گرفت.
مایکروسافت نسل پنجم سرفیس پرو را به‌صورت پیشفرض همراه با آخرین بسته‌ی به‌روزرسانی ویندوز ۱۰، یعنی آپدیت کریترز روانه‌ی بازار کرده است. از جمله‌ی مهم‌ترین قابلیت‌هایی که این به‌روزرسانی با خود به همراه دارد، میتوان به مواردی همچون حالت بازی (برای بهبود تجربه‌ی گیمینگ دستگاه)، نمایش تصویر در تصویر برای اپلیکیشن‌های یونیورسال، نایت‌لایت (برای کاهش نور آبی)، Paint 3D (نسخه‌ی مدرن Paint با قابلیت ایجاد مدل‌های سه‌بعدی)، نگارش با قلم روی عکس‌ها در اپلیکیشن فتوز، افزایش سرعت عملکرد ویندوز هِلو و بهبودهایی در مرورگر اج اشاره کرد.
بهطور حتم ویندوز ۱۰ نسبت به نسخه‌ی ابتدایی خود تغییرات گسترده‌ای تجربه کرده و کامل‌تر شده است؛ به‌طوری‌که کمتر میتوان دوگانگی موجود در محیط ویندوز ۸ را در آن مشاهده کرد. اما هنوز هم نمی‌توان ویندوز ۱۰ را سیستم‌عاملی ایده‌آل برای استفاده در حالت تبلت دانست؛ چرا که بسیاری از محیط‌های این سیستمعامل، مانند فایل اکسپلورر، برای تعامل از طریق لمس آماده نیستند و هنوز هم حین کار با بخش تنظیمات، گاهی اوقات به محیط کلاسیک کنترل‌پنل منتقل می‌شوید، علاوه بر موارد یادشده، استفاده از نرم‌افزارهای دسکتاپ نیز در حالت تبلت، تجربه‌ی لذت‌بخشی ارائه نمی‌دهد.
بازده و عملکرد
همانطور که در ابتدای بررسی اشاره کردیم، بیشترین تغییرات سرفیس پرو ۲۰۱۷ نسبت به نسل قبل، در زمینه‌ی سخت‌افزار و مشخصات فنی این محصول حاصل شده است. محصولات سرفیس پرو نسبت به ابعادی که دارند، همواره عملکرد بسیار خوبی از خود به نمایش گذاشته‌اند؛ سرفیس پرو ۲۰۱۷ با بهره‌گیری از نسل هفتم پردازنده‌های اینتل موسوم به کبی لیک، این روند را وارد مرحله‌ی جدیدی کرده است.
با وجود آنکه معماری پردازنده در تراشه‌های کبی لیک مشابه اسکای‌لیک است؛ اما بهبودهای اعمال‌شده در فرایند ساخت ۱۴ نانومتری این تراشه که اینتل آن را +14nm می‌نامد، امکان افزایش فرکانس و مصرف انرژی پایین‌تر را فراهم آورده است؛ بنابراین تراشه‌های کبی لیک با وجود بهره‌گیری از معماری یکسان با اسکای‌لیک، بهبودهایی را تجربه کرده‌اند.
در جدول زیر نگاهی به جزئیات تراشه‌های به‌کاررفته در سرفیس پرو ۲۰۱۷ و تغییرات آنها نسبت به نمونههای استفاده‌شده در سرفیس پرو ۴ خواهیم داشت:
| تراشه‌های به‌کاررفته در سرفیس پرو ۲۰۱۷ در برابر سرفیس پرو ۴ | |||
| پردازنده | Core m3 | Core i5 | Core i7 |
| سرفیس پرو ۴ | Core m3 6Y30 ۲ هسته، ۴ ترد ۹۰۰ مگاهرتز تا ۲.۲ گیگاهرتز |
Core i5 6300U ۲ هسته، ۴ ترد ۲.۴ تا ۳.۰ گیگاهرتز |
Core i7 6660U ۲ هسته، ۴ ترد ۲.۴ تا ۳.۴ گیگاهرتز |
| سرفیس پرو ۲۰۱۷ | Core m3 7Y30 ۲ هسته، ۴ ترد ۱.۰ تا ۲.۶ گیگاهرتز |
Core i5 7300U ۲ هسته، ۴ ترد ۲.۶ تا ۳.۵ گیگاهرتز |
Core i7-7660U ۲ هسته، ۴ ترد ۲.۵ تا ۴.۰ گیگاهرتز |
| میزان افزایش | ۱۰۰ مگاهرتز (پایه) ۴۰۰ مگاهرتز (توربو) |
۲۰۰ مگاهرتز (پایه) ۵۰۰ مگاهرتز (توربو) |
۱۰۰ مگاهرتز (پایه) ۶۰۰ مگاهرتز (توربو) |
همانطور که در جدول بالا مشاهده می‌کنید، فرکانس پایه به‌صورت جزئی و فرکانس توربو به‌صورت قابل توجهی افزایش پیدا کرده است؛ این موضوع باعث می‌شود میزان پاسخ‌گویی سیستم افزایش پیدا کند و چنانچه تبلت به‌خوبی قادر به مدیریت میزان حرارت و مصرف انرژی باشد، عملکرد کلی دستگاه نیز افزایش پیدا خواهد کرد.
نسخه‌ای از سرفیس پرو ۲۰۱۷ که برای بررسی در اختیار زومیت قرار گرفته است از تراشهی Core i7 7660U، حافظه‌ی رم ۱۶ گیگابایتی و حافظه‌ی ذخیره‌سازی SSD با ظرفیت ۵۱۲ گیگابایت بهره می‌برد. این مدل از تبلت هیبریدی مایکروسافت از واحد پردازش گرافیکی Iris Plus Graphics 640 بهره می‌برد که نسبت به نمونههای HD 620 و HD 615 به‌کاررفته در نسخه‌های i5 و m3 سرفیس پرو و سایر اولترابوک‌های رایج بازار قدرتمندتر است.
واحد پردازش گرافیکی Iris Plus به‌کاررفته در نسخه‌ی i7 سرفیس پرو، از ۴۸ واحد اجرای در دسترس و ۶۴ مگابایت eDRAM بهره می‌برد که این حافظه می‌تواند نقش بافر گرافیک یا کش سیستم را ایفا کند. فرکانس پایه‌ی این واحد گرافیکی ۳۰۰ مگاهرتز است؛ اما در حالت توربو به فرکانس ۱.۱ گیگاهرتز نیز می‌رسد.
مایکروسافت در سرفیس پروی جدید بهطور کامل فن را از سیستم خنککنندهی نسخه‌های i5 و m3 حذف کرده است و تنها مدل i7 این دستگاه از سیستم خنککنندهی فعال بهره می‌برد؛ با این وجود سیستم خنککنندهی این نسخه بسیار کم‌صداتر از سرفیس پرو ۴ است، مایکروسافت ظاهر دریچه‌های هوا را نیز در سرفیس پرو ۲۰۱۷ تغییر داده و آنها را ظریف‌تر از گذشته ساخته است.
مایکروسافت اسلایدری نیز برای تغییر حالت مصرف انرژی سرفیس پرو در نظر گرفته است. برای دسترسی به این اسلایدر باید روی آیکون باتری در تسک‌بار کلیک کنید. اسلایدر Power Mode، حالت‌های «بهترین عمر باتری»، «عملکرد بهتر» و «بهترین عملکرد» را در برمی‌گیرد و به‌صورت پیشفرض روی حالت بهترین طول‌عمر باتری تنظیم شده است.
در ادامه می‌توانید برخی از نتایج تست‌های بنچمارک را که توسط زومیت روی این تبلت اجرا شده‌اند، مشاهده کنید:
| لپ‌تاپ / بنچمارک | 3DMark06 | PC Mark 7 | 3DMark 11 | NovaBench |
3D Mark 2013 |
Geekbench |
Geekbench OpenCL |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Surface Pro 2017 | 12224 | 4745 | 897 | 1103 | 56545/3648/779 | 4574/9315 | -/29527 |
| Surface Book i7 | 20687 | 5505 | 5375 | 904 | 16486/9023/4345 | 3511/7191 | 17980/64218 |
| Surface Pro 4 | 11038 | 4895 | 1389 | 644 | 39913/5620/791 | - | - |
| iLife ZED Air | 1979 | 2429 | 185 | 321 | 14955/1182/- | - | - |
| Asus ASUSPRO P2430UJ | 9016 | 3053 | 1709 | 745 | 41527/5250/994 | - | - |
| Asus Zenbook 3 UX390UA | 8205 | 5215 | 1564 | 750 | 14622/5707/840 | - | - |
| (HP Spectre X360 (2016 | 7885 | 5397 | 1304 | 791 | 36672/4538/731 | - | - |
| Asus K550VX | 23052 | 3507 | 4700 | 1231 | 76035/15918/3437 | - | - |
| Acer Aspire E 15 | 11782 | 3609 | 2335 | 582 | 55907/4979/1193 | - | - |
| Aspire V15 Nitro | 13038 | 4118 | 3911 | 639 | 58570/8389/2641 | - | - |
| HP Envy K007NE | 11304 | 3851 | 2351 | - | 56206/5571/1360 | - | - |
| Microsoft Surface book | 15297 | 5064 | 1444 | 831 | 16818/1862/225 | - | - |
| ASUS ROG G551JM | 8334 | 3449 | 4866 | 653 | 82759 / 5741 / 2437 | - | - |
| ASUS ZENBOOK UX303L | 10336 | 4991 | 2379 | 723 | 17667 / 5748 / 1318 | - | - |
| ASUS X553 | 1988 | 1601 | 490 | 684 | - | - | - |
| Lenovo Flex 2 | 10101 | 2790 | 2316 | 684 | 47280 / 5.836 / 1288 | - | - |
| Lenovo Yoga 2 Pro | 5711 | 5274 | 1373 | 704 | 569 / 3412 / 23096 | - | - |
| Asus ET2321 AIO | 8807 | 3784 | 1893 | 654 | 12230 / 4494 / 1032 | - | - |
بازده و عملکرد حافظه‌ی ذخیره‌سازی
در سال‌های اخیر استفاده از حافظه‌های اس‌اس‌دی PCIe در اولترابوک‌ها به امری مرسوم بدل شده است؛ این حافظه‌ها عموما در فُرم‌فکتور M.2 عرضه می‌شوند؛ اما مایکروسافت با انتخاب حافظه‌های اس‌اس‌دی کوچک‌تر BGA سامسونگ با مدل PM971، مسیر متفاوتی را انتخاب کرده است. مزیت این حافظه نسبت به نمونههای مرسوم، بیشتر از لحاظ ابعاد است؛ حافظه‌های BGA بهطور قابل ملاحظه‌ای از نمونههای M.2 کوچک‌تر هستند و مصرف انرژی بهینه‌تری نیز نسبت به نمونههای مرسوم دارند.
تنها نقطه‌ی ضعف حافظه‌ی یادشده، عملکرد آن است. در حالی که حافظه‌ی اس‌اس‌دی PM971 نسبت به نمونههای رایج عملکرد سریع‌تری دارد؛ اما بهره‌گیری آن از رابط PCIe 3.0 x2 بهطور حتم بر حداکثر سرعت خواندن و نوشتن این حافظه تأثیرگذار خواهد بود. در ادامه می‌توانید نتایج تست‌های زومیت روی حافظه‌ی ذخیره‌سازی سرفیس پرو ۲۰۱۷ را مشاهده کنید:
| جدول نرخ خواندن داده توسط حافظه |
HD Tune Pro |
CrystalDiskMark | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Maximum MB/s | Minimum MB/s | Average MB/s | Read MB/s | Write MB/s | |
| Surface Pro 2017 | 1045.4 | 829.4 | 1017.1 | 1711 | 977.2 |
| Surface Book i7 | 981.5 | 641.9 | 917.8 | 1728 | 1247 |
| Surface Pro 4 | 336.7 | 302.8 | 321.2 | - | - |
| iLife ZED Air | 90.1 | 38.5 | 71.0 | - | - |
| Asus ASUSPRO P2430UJ | 110.8 | 47.0 | 83.4 | - | - |
| Lenovo E5180 | 114.5 | 37.6 | 86.7 | - | - |
| Asus K550VX | 132.2 | 52.9 | 100 | - | - |
| Surface Book | 846.7 | 206.4 | 632.9 | - | - |
| Surface Pro 4 | 336.7 | 302.8 | 321.2 | - | - |
| Asus Transformerbook T100TAL | 100.1 | 74.4 | 89.5 | - | - |
| Aspire Aspire E15 | 112.3 | 46.7 | 87.1 | - | - |
| Aspire V15 Nitro | 113.1 | 26.4 | 87.4 | - | - |
| HP ENVY 15-K007NE | 116.4 | 55.6 | 91.4 | - | - |
| Microsoft Surface 3 | 115.9 | 74.5 | 101.2 | - | - |
| ASUS ROG G551JM | 294.7 | 185.8 | 263 | - | - |
| HP Pavilion 15 P062 | 110 | 43.6 | 86.1 | - | - |
| Asus Zenbook UX303L | 426.6 | 344.3 | 388.9 | - | - |
| Lenovo Flex 2 | 116.2 | 48.5 | 86.6 | - | - |
| Lenovo Yoga 2 Pro | 326.7 | 207.8 | 240.6 | - | - |
| Lenovo ThinkPad Tablet 2 | 54.2 | 23.9 | 50.5 | - | - |
| ET2321 INTH | 190.2 | 23 | 138.5 | - | - |
| Asus N550JV | 107.5 | 18.3 | 80.5 | - | - |
| Acer Aspire S7 2013 | 932.6 | 766.6 | 915.8 | - | - |
باتری
مایکروسافت به‌لطف بهره‌گیری از قطعات کوچک مانند به‌کارگیری حافظه‌ی اس‌اس‌دی BGA، موفق به جای دادن یک باتری ۴۵ وات‌ساعتی در دل دستگاه باریکی مانند سرفیس پرو ۲۰۱۷ شده است؛ بنابراین ظرفیت باتری این تبلت هیبریدی نسبت به نسل پیشین آن ۶ ساعت افزایش پیدا کرده است.
افزایش ظرفیت باتری در کنار استفاده از تراشهی بهینه‌ی کبی لیک روی کاغذ، نوید شارژدهی مناسب سرفیس پروی جدید را می‌دهند؛ به‌طوری که مایکروسافت وعده‌ی دوام ۱۳ ساعته‌ی باتری این تبلت را می‌دهد؛ اما باتری این تبلت در دنیای واقعی چه عملکردی از خود به نمایش می‌گذارد؟ برای یافت پاسخ این سؤال، تست‌های روتین زومیت را روی این دستگاه اجرا کردیم.
طبق روال همیشگی بررسی‌های زومیت، ویدیویی با رزولوشن HD را در شرایطی روی سرفیس پرو ۲۰۱۷ پخش کردیم که روشنایی نمایشگر در حالت Suggested قرار داشت، کلیه‌ی ارتباطات بی‌سیم گوشی قطع شده بودند و اسلایدر Power Mode روی حالت Recommended تنظیم شده بود. فرایند پخش ویدیو را تا رسیدن باتری از ۱۰۰ به صفر درصد ادامه دادیم. در این تست، سرفیس پرو توانست قبل از اتمام کامل شارژ، ۱۰ ساعت دوام بیاورد که برای یک کامپیوتر، مدت‌زمان فوق‌العاده‌ای به‌حساب می‌آید. در آزمایش Battery Eater نیز تبلت سرفیس پرو توانست به‌مدت ۲۶۵ دقیقه دوام آورد.
جمع‌بندی
سرفیس پرو ۲۰۱۷ با بهبودهایی که نسبت به نسل پیشین خود تجربه کرده است، در صدر لیست بهترین لپ‌تاپ‌های هیبریدی موجود در بازار قرار می‌گیرد؛ اما به نظر می‌رسد که مایکروسافت می‌توانست با اعمال تغییراتی بیشتر، بیش از پیش کاربران را نسبت به خرید این محصول ترغیب کند. سرفیس پروی جدید، گران‌قیمت‌تر از گذشته است؛ در حالی که طراحی آن تغییر گسترده‌ای نسبت به سرفیس پرو ۴ تجربه نکرده است، ضمن اینکه مایکروسافت دیگر سرفیس پن را در داخل جعبه‌ی سرفیس پرو ارائه نمی‌دهد.
سرفیس پرو به‌خودی خود یک دستگاه بی‌نظیر است؛ اما تغییرات و بهبودهای آن به‌اندازه‌ای گسترده نیست که کاربران سرفیس پرو ۴ را برای ارتقاء تبلت‌شان ترغیب کند. عملکرد بهبودیافته، طراحی بهتر سیستم خنک‌کننده، طول عمر بیشتر باتری و تجربه‌ی بهتر استفاده از قلم به لطف بهینه‌سازی‌های نرم‌افزاری، از جمله‌ی مهم‌ترین ویژگی‌های نسل پنجم تبلت‌های هیبریدی ردموندی‌ها محسوب می‌شوند.
نکات مثبت
- نمایشگر بسیار باکیفیت
- طراحی زیبا
- کیفیت ساخت خوب و بدنه‌ی مستحکم
- عمر باتری بالا
- عملکرد سریع و روان
نکات منفی
- فروش جداگانه‌ی کیبورد و قلم
- خلأ پورت USB نوع C
فناوری‌های مختلف استفاده‌شده در این خودرو، نسخه‌های بسیار پیشرفته سیستم‌های رانندگی خودران و سنسورهایی هستند که در وسایل نقلیه فعلی یافت می‌شوند؛ اما توانایی بیشتری برای ارائه قابلیت‌های کاملا مستقل دارند. کنتیننتال می‌گوید این خودرو دارای فناوری‌های جدیدی مانند سنسور لیزری است.
پیش‌بینی می‌شود خودروهای خودران در آینده به‌عنوان روبو‌تاکسی، بخشی از اقتصاد را بر عهده می‌گیرند. کنتیننتال معتقد است که در آینده تأکید بیشتری روی فضای داخلی خودروها خواهد بود؛ زیرا آسایش و آرامش نیاز روزافزون مشتریان است.
کنتیننتال تاکسی‌های خودران را به‌عنوان برنامه مشخصی برای وسایل نقلیه خودران می‌بیند؛ به‌ویژه در شهرهایی مانند برلین که طبق گفته این شرکت، میانگین فاصله مسافرت روزانه با خودرو، ۲۰.۲ کیلومتر و در حال رسیدن به سه سفر در روز است. ولی زمانی که خودروهای شخصی جاده‌ها را اشغال نکنند، اغلب زمان روز در پارکینگ جاده، گاراژ یا پارکینگ خانه، پارک می‌شوند. خودروهای مستقل و خودران نیازی به شارژ شدن در طول روز ندارند و می‌توانند به‌سادگی زمان تلف‌شده را کاهش دهند و اوقات فراغت ایجاد کنند.
دکتر اندره هاوه، رئیس پروژه خودروی خودران کنتیننتال می‌گوید:
این خودروی بدون راننده، بسیار هوشمندتر از اتومبیل‌های شخصی بی‌شماری است که اغلب بهطور متوسط ۲۳ ساعت در روز بی‌حرکت هستند و فضاهای ارزشمند را اشغال می‌کنند. این فضایی است که می‌تواند به‌عنوان فضای سبز، پارک تفریحی و زمین بازی استفاده شود.
CuBE در زیرساخت‌های جاده‌ای مرکز اروپا در شهر فرانکفورت آزمایش خواهد شد و ۱۴ سپتامبر در نمایشگاه خودروی فرانکفورت به نمایش درخواهد آمد.
تیم تحقیقاتی "پژوهشگاه امنیت انرژی" (ESRI) در دانشگاه سوانسی ولز با همکاری محققان ایرانی، گروه جدیدی از مواد را تولید کرده‌اند که عوامل مناسبی در ازدیاد استخراج نفت به شمار می‌آیند.
به نقل از ساینس‌دیلی، این تحقیق به رهبری گشتاسپ چراخیان(عضو باشگاه پژوهشگران جوان در دانشگاه آزاد) و پروفسور "آندرو ار. بارون"(Andrew R. Barron) از دانشگاه سوانسی و همچنین با همکاری شیرین اسکندر، دانشجوی دانشگاه سوانسی و سجاد کیانی، دانش‌آموخته دانشگاه سیستان و بلوچستان و دانشجوی دکترای دانشگاه سوانسی، انجام شد.
فرآیند ازدیاد برداشت نفت، به مجموعه تکنیک‌ها و فرایندهایی گفته می‌شود که طی آن تلاش می‌شود با استفاده از انرژی یا مواد خارج از میدان نفت، میزان نفت خامی که استخراج آن با روش‌های معمولی امکان‌پذیر یا مقرون به صرفه نیست، استخراج و مورد بهره‌برداری قرار گیرد.
مجموعه‌های جدید نانوذرات "سورفاکتانت"(ماده فعال سطحی) تولید شده در مطالعه جدید، کاربردهای مهمی در افزایش استخراج نفت دارند. این مجموعه‌ها از سورفاکتانت سدیم دودسیل سولفات(SDS) و نانوذرات سیلیکای فومی (Si-NPs) تشکیل شده‌اند و در مقایسه با ازدیاد 45 درصدی استخراج نفت در حضور صرف سورفاکتانت، فرآیند ازدیاد استخراج نفت را تا 58 درصد ارتقا می‌دهند.
تولید و آزمایش این مواد توسط گشتاسب چراغیان و سجاد کیانی انجام شد و این محققان از یک میکرومدل برای ارزیابی عوامل مناسب در جابجایی نفت (oil displacing) در فرآیند ازدیاد برداشت نفت استفاده کردند.
چنین آزمایش‌هایی با استفاده از میکرومدل‌ها، برای بررسی مکانیسم جریان مایع در محیط‌های متخلخل و با استفاده از تجسم‌بخشی سیال، هندسه فضای متخلخل، توپولوژی و تاثیرات ناهمگونی انجام می‌شوند که این موارد با استفاده از آزمایش‌های سنتی قابل انجام نیستند.
پروفسور بارون گفت: عجیب است که افزودن نانوذرات سیلیکا به محلول سورفاکتانت منجر به چنین تغییرات قابل توجهی در فرآیند ازدیاد استخراج نفت می‌شود. این تغییرات به دلیل تغییر در چسبناکی و همچنین تغییر موثر در رطوبت‌پذیری رخ می‌دهند و بر تحریک کردن نفت به سمت نقطه ازدیاد برداشت کمک می‌کنند.
نتایج این مطالعه از نقش نانوذرات و سورفاکتانت‌ها در ازدیاد برداشت نفت و کاربرد آتی آنها در فرمولاسیون‌های این صنعت حمایت می‌کند.
پروفسور بارون تیم علمی حاضر در این مطالعه را نمونه‌ای مهم از همکاری بینالمللی فرامرزی در تولید مواد جدید برای به حداکثر رساندن برداشت نفت توصیف کرد.
جزئیات این مطالعه در مجله Industrial & Engineering Chemistry Research منتشر شد.
ناسا قصد دارد تا با استفاده از هنر اُریگامی،یک سپر محافظتی در برابر تابش‌های کیهانی برای فضاپیمای خود بسازد.
به نقل از ساینس آلرت، اُریگامی یا هنر "کاغذ و تا" یکی از کاردستی‌های محبوب ژاپنی است که امروزه در سراسر جهان طرفداران زیادی دارد.هدف این هنر آفریدن طرح‌های جالب از کاغذ با کمک تا کردن و ایجاد اشکال هندسی است.
آژانس فضایی ناسا همکاری خود را با سایتFreelancer برای جمع آوری کارشناسان اُریگامی که می‌توانند به طراحی این سپر محافظتی کمک کنند آغاز کرده است.
این سپر به حفاظت از فضاپیماهای آینده در برابر "پرتوهای کیهانی خطرناک" (GCRs) کمک می‌کند.
همانطور که می‌دانیم، پرتوهای کیهانی یکی از بزرگترین موانع بر سر راه رویاهای اکتشاف فضایی بلند پروازانه است و پیدا کردن راهی برای محافظت از فضاپیماها و فضانوردان در برابر اثرات این تابش‌های مضر، برای ناسا و دیگر دانشمندان فضایی اولویت محسوب می‌شود.
محققان در حال حاضر بر روی طیف وسیعی از رویکردهای تکنولوژیکی کار می‌کنند که می‌تواند به طور بالقوه از مسافران فضایی در برابر این تابش‌های مضر محافظت کند.
اما همانگونه که ناسا قبلا اعلام کرده است، توسعه این فناوری کار چندان آسانی نیست.
وبسایت آژانس فضایی توضیح می‌دهد: پرتوهای کیهانی( GCRs ) ذراتی هستند که در فضای خارج از اجرام آسمانی تولید شده و به جو این اجرام برخورد می‌کنند. در مورد کره زمین، این امواج در عبور از جو زمین و برخورد با ذرات اتمسفر به ذرات مختلفی مانند مزون‌ها و پوزیترون‌ها تبدیل می‌شوند.
محافظت از انسان‌ها در برابر( (GCRs بسیار سخت‌تر از حفاظت در برابر تابش‌های زمینی است زیرا برای محافظت در برابر این تابش‌ها به حجم وسیع‌تری از ابزار محافظتی نیازمندیم و نکته دیگر اینکه (GCRs ) می‌تواند از مواد محافظتی عبور کند.
در حال حاضر ناسا بر این باور است که یکی از راه‌های تجمیع چنین حجم وسیعی از مواد محافظتی، استفاده از تکنیک‌های اُریگامی است.
مدیر عامل شرکت Freelancer اظهار کرد: تئوری انجام این کار این است که ناسا می‌خواهد بسیاری از افرادی که در تکنیک‌های اُریگامی تخصص دارند، یک راهکار بسیار موثر برای ساخت سپر ضد تابش پیدا کنند.
وی افزود:ناسا به یک ابزار محافظتی جمع و جور نیازمند است که بتواند در زمان فرود بر روی سیاره مورد نظر، آن را گسترش داده و حداکثر بهره‌وری را از آن داشته باشد.
طرح برنده می‌تواند از فضانوردان در برابر خطر ابتلا به سرطان به دلیل قرارگیری بلند مدت در معرض تابش‌های کهکشانی حفاظت کند.
لازم به ذکر است که ناسا در گذشته نیز توانسته از چنین طرح های موفقیت آمیزی بهره مند شود.
نخستین کشتی باری خودکار دنیا سال 2018 به آبهای نروژ انداخته خواهد شد.
به نقل از گیزمگ، این سامانه که "یارا بیرکلند" (Yara Birkeland) نام دارد، کاملا با باتری نیرودهی خواهد شد و قادر به حرکت خودکار و مسیریابی خودکار است.
کشتی جدید تعداد ماموریتهای کشتی‌های باری دیزلی معمولی را تا حد زیادی کاهش خواهد داد و توسط شرکت‌های نروژی Yara International ASAو Kongsberg Gruppen طراحی و ساخته شده است.
بارگیری و تخلیه بار این کشتی به طور خودکار و توسط جرثقیل‌های برقی انجام می‌شود.
این سامانه ابداعی اواخر سال 2018 و در 37 مایلی نروژ و در بندر لارویک (Larvik) به آب انداخته خواهد شد.
نخستین کشتی باری خودکار دنیا مجهز به سیستم جی پی اس بوده و این سیستم به همراه یک رادار، دوربین‌ها و حسگرها، امکان ناوبری خودکار و همچنین حرکت خودکار کشتی حول سامانه‌های دیگر را فراهم می‌کند.
همچنین سه مرکز کنترل، عملیات کشتی را زیر نظر دارند و بر خود این فناوری، محیط اطراف و جنبه‌های امنیتی دیگر آن نظارت خواهند داشت.
گفته می‌شود این کشتی فاقد هرگونه مخزن بالستیک خواهد بود و این موضوع به حفظ محیط زیست دریا کمک می‌کند. در واقع، وجود این مخازن در کشتی‌های عظیم تاثیر منفی بر روی محیط زیست دریا دارد چون آبی که داخل آنها حمل می‌شود، در بنادر مختلف تخلیه می‌شود، بنابراین گونه‌های غیربومی داخل این آب به نواحی مختلف منتقل می‌شوند و این امر منجر به آسیب‌های اکولوژیکی و اقتصادی می‌شود.
ساخت این کشتی 25 میلیون دلار هزینه داشته و این میزان سه برابر بیش از هزینه ساخت یک کشتی باری معمولی هم اندازه کشتی جدید است. با این حال، توسعه‌دهندگان مدعی‌اند چون این سامانه به سوخت یا خدمه نیازی ندارد، هزینه‌های عملیاتی سالیانه را تا 90 درصد کاهش خواهد داد.
کشتی خودکار قادر به حمل 100 کانتینر خواهد بود و انتظار می‌رود اواخر سال آینده میلادی با حضور یک کاربر انسانی و نه به طور خودکار آزمایش شود.
.: Weblog Themes By Pichak :.